Startpagina / Samenvattingen / History of Western Society H20 - H? / duitsland-frankrijk-bismarck

War and Revolution - The Road to War - Growing Intenational Conflict

Q: Noem twee gevolgen van de Frans-Duitse Oorlog 1870-1871?

Frankrijk verloor de oorlog Bismarck ( 1815- 1898) had van Pruisisch-Duitsland een van de machtigste naties in Europa gemaakt

6 belangrijke vragen over War and Revolution - The Road to War - Growing Intenational Conflict

Noem twee gevolgen van de Frans-Duitse Oorlog 1870-1871?

Frankrijk verloor de oorlog
Bismarck (1815-1898) had van Pruisisch-Duitsland een van de machtigste naties in Europa gemaakt

Bismarck (1815-1898) verklaarde dat Duitsland een "verzadigde" macht was en geen territoriale ambities had, ze wilden enkel vrede. Welke twee zorgen had Bismarck m.b.t. het bewaren van de vrede?

Bismarck wilde Frankrijk op diplomatiek vlak geïsoleerd houden, zonder bondgenoten. Hij maakte zich zorgen om eventuele vergelding
Een tweede zorg van Bismarck was dreiging van enorme multinationale rijken als Oostenrijk-Hongarije en Rusland

Wilhelm II (1859-1941) de laatste Duitse keizer en koning van Pruisen brak met Bismarck en zijn vriendschappelijke politiek richting Rusland. Wat deed Wilhelm II en welk gevolg had dat?

Wilhelm II weigerde een verbond van non-agressie te hernieuwen, de kern van het systeem van Bismarck. In 1894 werd Rusland een militair bondgenoot van Frankrijk. Europa was verdeeld in twee rivaliserende fronten de Tripple Alliantie, Duitsland, Oostenrijk-Hongarije en Italië en de Tweebond, Frankrijk en Rusland. Beide maakten in het geheim voorbereidingen op een oorlog.

Groot-Brittannië was een van de weinig landen die nog geen bondgenootschap had gesloten. De goede relaties tussen Groot-Brittannië en Duitsland verslechterden, geef hier drie redenen voor.

Commerciële rivaliteit in wereldmarkten verscherpte eind 19e eeuw
Het Duitse ambitieuze streven naar koloniën bedreigde ook Britse belangen
Het besluit van Duitsland om hun gevechtsvloot flink uit te breiden in 1900 vormde daagde de dominante positie van de langdurige Britse marine-suprematie uit.

Wat verstaan we onder de Eerste Marokkaanse Crisis in 1905?

De Eerste Marokkaanse Crisis, ook bekend als de Tangercrisis, was een crisis tussen Frankrijk en Duitsland die duurde van 1905 tot 1906. Willem II bezocht Tanger om de sultan ervan te verzekeren dat hij Marokko als onafhankelijk zou beschouwen. Hij hoopte dat via een conferentie in Algeciras andere naties hem hierin zouden bijtreden. Duitsland werd alleen door Oostenrijk-Hongarije gesteund. Groot-Brittannië koos uitdrukkelijk de zijde van de Fransen, waardoor de hoofddoelstelling van de Duitse keizer niet gerealiseerd werd: het breken van de Entente Cordiale tussen Frankrijk en Groot-Brittannië.

Hoe werd Duitsland gezien na de eerste Marokkaanse crisis?

Duitsland werd sindsdien beschouwd als een dreiging en de basis werd gelegd voor de Triple Entente een bondgenootschap tussen Groot-Brittannië, Rusland en Frankrijk.