NEEN.

neen; zo'n bevel maakt (ook indien het negeren ervan strafbaar is) op zichzelf nog geen inbreuk op een vrijheidsrecht; daarvan is pas sprake indien geprobeerd wordt de naleving daadwerkelijk af te dwingen - hier bestaat dus wel een relatie met fysieke dwang.  

Ja; dit heeft de HR beslist in het arrest controle en opsporing MITS de aan de verdachte toekomende waarborgen in acht worden genomen; daarbij moet in het bijzonder worden gedacht aan zijn recht om op vragen geen antwoord te geven en zijn recht om daarop te worden gewezen. Het is vanzelfsprekend niet veroorloofd om deze bevoegdheden met een heel ander doel in te zetten dan waarvoor zij werden verleend (detournement de pouvoir!).

op een nieuwe verdenking (bijv. bij het rechtmatig binnentreden van een woning wordt een vuurwapen ontdekt: er ontstaat een nieuwe verdenking op overtreding van de WWM en zodoende kan het vuurwapen in beslag worden genomen.

omdat de ambtenaar alleen dan in de rechtmatige uitoefening van zijn bediening is. dit brengt bijv. mede dat verzet tegen hem strafbaar is op grond van artikel 180 Sr. en dat de maximum straffen voor delicten als belediging en mishandeling verhoogd worden (artikel 267 resp. 304 Sr).

het mag worden toegepast ongeacht de ernst van het feit waarvan betrokkene wordt verdacht en ongeacht of het op heterdaad is ontdekt. De bevoegdheid tot staande houden sluit niet de plicht in om vervolgens gestelde vragen te beantwoorden: artikel 52 Sv maakt geen inbreuk op artikel 29 lid 1 Sv.

neen, er staat immers niet dat de mabtenaar mag vorderen dat de verdachte stil blijft staan - alleen dan zou uit artikel 180 Sr de verplichting volgen om te gehoorzamen. Loopt de aangesprokene door rest er voor de ambtenaar slechts een mogelijkheid: fysieke dwang in de zin van beetgrijpen. 

NEEN; desondanks kan de bevoegdheid tot staande houden van iemand die zich in een auto voortbeweegt meebrengen dat hem een stopteken wordt gegeven. Negeren daarvan is echter weer niet strafbaar; klemrijden is dan de enige mogelijkheid voor de ambtenaar om de betrokkene tot stilstand te brengen. Dit is uiteraard alleen geoorloofd wanneer het gelet op de omstandigheden niet disproportioneel is. 

op grond van artikel 53 lid 1 resp. 53 lid 4 mag eenieder dit in geval van ontdekking op heterdaad van een SF. 

het heeft de wetgever voor ogen gestaan dat alleen een opsporingsambtenaar dit mag (55b lid 1) toch is het ook de burger die een aanhouding verricht niet verboden. De nadruk ligt weer op de beperkte gebruiksmogelijkheden van de verkregen gegevens. 

dat het bevel tot IVS de grond moet bevatten waarop het is uitgevaardigd )het louter 'in het belang van het onderzoek' is dan weer onvoldoende) en de omstandigheden welke tot het aannemen van die grond hebben geleid. 

NEEN.

dan kan hij van de rechter vorderen dat deze een bevel tot voorlopige hechtenis geeft. (VH artikel 133 Sv). 

deze zijn limitatief opgesomd. 

niet alleen een geval waarin dat is toegelaten (artikel 67 lid 1 Sv) maar ook een grond waarop dat kan. Gronden waarop dat kan zijn er twee uiteengezet in artikel 67a lid 1 Sv).

de wetgever heeft dit waarschijnlijk niet zo gezien, veeleer als een bijzonder soort van gesprek. In de dagelijkse omgang met andere mensen ervaren we het stellen van vragen ook niet echt als een vorm van dwang, noch als een inbreuk op een grondrecht. 

dat er geen sprake is van toepassing van een dwangmiddel wanneer de betrokkene vrijwillig een handeling verricht of ondergaat; van iemand die op uitnodiging van een politieambtenaar vrijwillig in het politiebureau verschijnt kan niet worden gezegd dat hij is aangehouden. 

NEEN, dit blijkt uit arrest HR 6 september 2005, LJN AT3993: artikel 163 4e lid WVW bepaalt dat aan een verdachte toestemming kan worden verzocht tot het verrichten van een bloedonderzoek. i.c. was er echter nog geen sprake van een verdachte. Zowel het Hof als de HR oordeelden dat geen bevoegdheid bestaat om ten aanzien van iemand die geen verdachte is in de zin van artikel 27 Sv een verzoek om toestemming voor het verrichten van een bloedonderzoek te doen. 

dat alleen t.a.v. een persoon die wordt verdacht van overtreding van artikel 8 WVW 1994 kan de procedure strekkende tot een onderzoek van diens bloed worden toegepast, welke procedure aanvangt met het vragen van diens toestemming daartoe door een opsporingsambtenaar. 

waarheidsvinding - veiligstellen tenuitvoerlegging eventuele straf of maatregel door bijvoorbeeld inbeslagname (verbeurdverklaring/ontrekking aan het verkeer) - andere doelen zoals preventie (het voorkomen dat verdachte opnieuw een ernstig SF zal begaan (invordering van het rijbewijs op grond van artikel 164 WVW 1994).

JA; zoals bijv. het staande houden van getuigen (dit is echter wel een uitzondering en de vraag kan worden gesteld of het strafprocesrecht tegenwoordig niet veeleer ervan uitgaat dat alle dwangmiddelen een wettelijke grondslag dienen te hebben. 

in verband met de dwangmiddelen zijn vooral van belang art 3 EVRM en 7 IVBPR, 8 EVRM en 17 IVBPR, 5 EVRM en 9 IVBPR, 6 EVRM en 14 IVBPR.

het wetboek zou vermoedelijk onoverzichtelijk worden als alle regels voor alle terreinen daarin zouden zijn opgenomen.