indien het opsporingsonderzoek niet voldoende is om de zaak tot klaarheid te brengen en rijp te maken voor de behandeling ter terechtzitting. Dat kan bijv. zijn omdat de OvJ bepaalde bevoegdheden mist (zoals het dwingen van getuigen en verdachten tot verschijnen en het afleggen van verklaringen door getuigen. 

tot alles waartoe de verdachte gerechtigd is is de raadsman bevoegd (artikel 241b Sv) en in afwijking van artikel 446 lid 2 staat voor het OM geen beroep in cassatie open tegen beschikkingen van de rechtbank die zijn gegeven in HB ingesteld tegen beschikkingen van de RC waarbij een vordering niet is toegewezen.  

JA; de OvJ behoudt na het openen van het GVO de vrijheid ook zelf opsporingsactiviteiten te (laten) verrichten. Het instellen van een GVO doet op zichzelf niets af aan de bevoegdheden welke de wet hem en de andere opsporingsambtenaren toekent. 

JA; zie artikel 186a Sv.

NEEN; tenzij hem bijv. is toegezegd dat hij alle verhoren mag bijwonen; dan vergen de beginselen van een behoorlijke procesorde dat die toezegging wordt nagekomen. 

dit dient hij schriftelijk te doen, hij kan dit ook mondeling doen mits hij dit schriftelijk bevestigt. 

omdat er achteraf nagegaan moet kunnen worden terzake van welk feit de vordering werd gedaan.

NEEN, de HR heeft beslist dat verzuim er niet toe hoeft te leiden dat het in het kader van het GVO verkregen bewijsmateriaal niet mag worden gebruikt.

JA; zie artikel 184 lid 1, maar dit komt niet vaak voor. 

JA; op grond van artikel 446 Sv.

opsporingsonderzoek staat onder onder leiding van de OvJ en hij heeft hiervoor het politieapparaat tot zijn beschikking; het GVO staat onder leiding van de RC die alleen rechtstreekse beschikking heeft over een griffier. In het GVO ligt de nadruk op het door de RC zelf verricht onderzoek.

hij is dan uitgesloten van het onderzoek ter terechtzitting (artikel 268 Sv). 

De HR heeft gekozen voor de opvatting dat de waarborgen welke de verdachte in het GVO zijn toegekend in beginsel niet gelden voor zover artikel 177 Sv wordt toegepast, en dat het OM en de politie ook na het instellen van het GVO nog zelfstandige onderzoeksdaden mogen verrichten, opnieuw in beginsel zonder dat daarbij de extra waarborgen gelden welke de verdachte in het GVO toekomen. 

in artikel 177a Sv.

neen; er is sprake van een gedeeld leiderschap; de RC mag geen bevelen geven die het algemeen opsporings,- en vervolgingsbeleid aangaan, hij dient zich te beperken tot de delicten terzake waarvan het GVO is geopend en zelfs daarbinnen mag hij zich niet mengen in de algemene leiding van de vervolging.

door te zeggen dat de OvJ tijdens het GVO een initierende rol heeft en de RC eenb controlerende.

door de RC na vordering van de OvJ (zie artikel 181 Sv).

JA; maar het oordeel of onderzoek moet worden gedaan is in beginsel aan het OM voorbehouden, de RC toetst slechts marginaal. Bij de vordering is inwilliging uitgangspunt en behoeft alleen afwijzing met redenen te worden omkleed. 

NEE; de wet schrijft niet voor dat de beschikking tot opening aan de verdachte ter kennis wordt gebracht - al gaat zij er in de regel onmiskenbaar wel vanuit dat dit in de regel zal gebeuren. Het GVO mag echter geen geheim blijven.

door sluiting (artikel 237 en 238 Sv) en door zgn. wegdagvaarden (artikel 258 2e lid Sv).

hij is gebonden aan de vordering; hij mag alleen tegen de daarin genoemde verdachte en terzake van het daarin bedoelde materiele gebeuren onderzoek instellen. 

de HR is in ieder geval van mening dat de sanctie op een dergelijk verzuim niet gezocht moet worden in niet ontvankelijkheid van het OM.

wanneer de officier wil dat de RC meer (materiele) feiten onderzoekt waarvan hij degene tegen wie het GVO is ingesteld verdenkt dan alleen het in de vordering onschrevene zonder dat deze daarmee in nauwe zin samenhangen, heeft hij de keuze tussen een nadere vordering tot uitbreiding van het GVO en een nieuwe vordering tot het instellen van een 2e GVO. 

de situatie waarin in een zaak het OTT al is begonnen en vervolgens blijkt dat (nader) onderzoek door de RC wenselijk is. De rechter kan daartoe dan opdracht geven en de zaak, zoals men zegt, terugverwijzen. De term is ietwat misleidend: het is nl. helemaal niet nodig dat door de RC al enig onderzoek is verricht. 

NEEN; het geldt echter wel als zodanig. 

redenen van proceseconomie. Het onderzoek dat nodig wordt geacht zal zo tijdrovend zijn dat daarvoor onvoldoende zittingscapaciteit beschikbaar is; denk bijv. aan het geval waarin de verdachte een reeks van getuigen wilt laten horen, dit verhoor wordt dan aan de RC overgelaten.

de rechtbank geeft in haar opdracht aan de RC het onderwerp van onderzoek aan en indien nodig geeft zij aanwijzingen omtrent de wijze waarop het onderzoek moet worden ingesteld, het onderzoek ter zitting wordt zolang geschorst. 

met een voorlopig gehechte verdachte; in dat geval mag het onderzoek ter zitting ingevolge artikel 282 Sv maximaal voor een maand en bij klemmende redenen drie maanden worden geschorst. 

afdeling 1, 6 en 7. 

formele (wettelijke) nietigheden waarvan de niet naleving altijd tot nietigheid leidt en substantiele vormverzuimen en welke gevolgen de rechtspraak aan deze dient te verbinden heeft de wetgever geregeld in artikel 359a Sv.

het niet horen, althans niet oproepen van de verdachte voordat het GVO wordt gesloten (artikel 200 derde lid Sv). Is dit niet geschied dan is de sluiting nietig en moet worden gehandeld alsof nog geen sluiting had plaats gehad. 

artt. 256 en 257 Sv. 

NEEN; op grond van artikel 270 Sv.

hetgeen bepaalt in artikel 257 Sv.

de wetgever heeft de verdachte niet de mogelijkheid willen bieden tot het uitlokken van een volledig GVO; het behoort niet in de macht van de verdachte te liggen om door het inschakelen van de RC de zeggenschap van de OvJ over het voorbereidend onderzoek te beknotten. Hij kan de RC wel verzoeken om aangaande een bepaald feit een of meer concrete onderzoekshandelingen te verrichten. 

in Boek 1 tweede titel, meer specifiek artikel 36a Sv.

door de raadsman van de verdachte; zie hiervoor artikel 36d Sv.