Startpagina / Samenvattingen / Algemene Managementkennis / coping-stress-biologisch

Ondersteunende managementprocessen - Stess en stressmanagement

Q: Uit welke 4 fasen bestaat de algemene reactie van het individu op een stressor?

De alarmfase : lichamelijke veranderingen, keuze onaangepaste wijze gedragen, defensief/agressief, vluchten/vechten, buigen/barsten. De weerstandfase : weerstand bieden aan de alarmfase, een nieuw evenwicht, als niet goed in staat de stressor weg te nemen dan ontstaan blijvende negatieve gevolgen van stress. De vermoeidheidsfase : evenwicht tussen draaglast (wat iemand moet doen) en draagkracht (wat iemand aankan) is verstoord; constant moe, kan weinig meer en wordt ziek. De uitputtingsfase : volkomen lichamelijk en emotioneel uitgeblust.

Q: Wat zijn oorzaken van werkstress?

Frustraties (tegenstrijdige verwachtingen, slechte communicatie, onduidelijkheden). Drukte (hoge werkbelasting, overzicht kwijtraken). Tijdsdruk (te hoge eisen, te weinig tijd om werk te verrichten). Veel veranderingen (automatisering, technologische veranderingen, verschuiving van taken / overplaatsing zoals bij fusies/reorganisaties).

Q: In welke 2 groepen reacties kunnen we stress verdelen?

Vechtreacties , door vermoeidheid uitgedaagd, tegendeel bewijzen door nog intensiever te presteren. Vluchtreacties , zich wegcijferen, berustende houding, vriendelijk gedwee en meegaand. Passief, oncreatief opstellen, niet meer manifesteren en risico vermijden.

Q: Wat is coping en welke vormen kent coping?

Coping is de wijze waarop men omgaat met stress. We onderscheiden actieve coping en passieve coping . Actieve coping: proberen de problematische situatie te veranderen (conflicten oplossen, werkinhouden en functies veranderen, taken afstoten). Passieve coping: gedrag dat gericht is op het verminderen of terugdringen van de spanningen die het gevolg zijn van bepaalde arbeidsproblemen.

6 belangrijke vragen over Ondersteunende managementprocessen - Stess en stressmanagement

Het tegenovergestelde van stress is distress. Wat is distress?

Tekort aan stressverschijnselen, die ook tot ziekmakende verschijnselen kan leiden.

Hoe is stress biologisch te beschrijven?

Stress is biologisch te beschrijven als een geheel van reactiepatronen op een als schadelijk gevoelde prikkel (stressor).
Door het organisme worden tijdens stress talrijke mechanismen in werking gesteld, die het mogelijk maken om aan de specifieke eisen die gesteld worden, zo goed mogelijk te beantwoorden.
Dit wordt ook wel het biologisch stresssyndroom genoemd.

Uit welke 4 fasen bestaat de algemene reactie van het individu op een stressor?

De alarmfase: lichamelijke veranderingen, keuze onaangepaste wijze gedragen, defensief/agressief, vluchten/vechten, buigen/barsten.
De weerstandfase: weerstand bieden aan de alarmfase, een nieuw evenwicht, als niet goed in staat de stressor weg te nemen dan ontstaan blijvende negatieve gevolgen van stress.
De vermoeidheidsfase: evenwicht tussen draaglast (wat iemand moet doen) en draagkracht (wat iemand aankan) is verstoord; constant moe, kan weinig meer en wordt ziek.
De uitputtingsfase: volkomen lichamelijk en emotioneel uitgeblust.

Wat zijn oorzaken van werkstress?

Frustraties (tegenstrijdige verwachtingen, slechte communicatie, onduidelijkheden).
Drukte (hoge werkbelasting, overzicht kwijtraken).
Tijdsdruk (te hoge eisen, te weinig tijd om werk te verrichten).
Veel veranderingen (automatisering, technologische veranderingen, verschuiving van taken / overplaatsing zoals bij fusies/reorganisaties).

In welke 2 groepen reacties kunnen we stress verdelen?

Vechtreacties, door vermoeidheid uitgedaagd, tegendeel bewijzen door nog intensiever te presteren.
Vluchtreacties, zich wegcijferen, berustende houding, vriendelijk gedwee en meegaand. Passief, oncreatief opstellen, niet meer manifesteren en risico vermijden.

Wat is coping en welke vormen kent coping?

Coping is de wijze waarop men omgaat met stress.
We onderscheiden actieve coping en passieve coping.
Actieve coping: proberen de problematische situatie te veranderen (conflicten oplossen, werkinhouden en functies veranderen, taken afstoten).
Passieve coping: gedrag dat gericht is op het verminderen of terugdringen van de spanningen die het gevolg zijn van bepaalde arbeidsproblemen.