• Symbolische dimensie: het geordend, gestructureerd communicatief taalgebruik dat beantwoordt aan de taalregels en aan de conventies binnen een bepaalde cultuur.
  
• Semiotische dimensie: de taal die het kind spreekt wanneer het in een pre-oedipale eenheidsrelatie leeft met de moeder. Deze semiotische dimensie van de taal wordt verdrongen wanneer het kind toetreedt tot de symbolische orde. In het discours van het sprekend subject breekt deze semiotische dimensie (onbewust) door de symbolische dimensie van de taal.

Volgens Kristeva vinden we in poëtische taal sporen van de semiotische dimensie terug - klank, ritme en herhaling.

Benaming voor een opvatting over poëzie die, in de lijn van het Franse symbolisme (Baudelaire, Mallarmé, Rimbaud) vooral de nadruk legt op het muzikale (klank, ritme) en magische karakter van poëzie.