In de niet-verontreinigde (natuurlijke) situatie zijn de belangrijkste verbindingen in de zwavelkringloop de vluchtige zwavelverbindingen van voornamelijk biogene oorsprong, zwaveldioxide (SO2) door vulkanische emissies en dimethylsulfide (DMS) geëmitteerd door fytoplankton en mariene algen in de oceaan.
De zwavelkringloop wordt tamelijk sterk beïnvloed door menselijke activiteiten, met name door de input van SO2 in de atmosfeer door verbranding van fossiele brandstoffen. Verder zijn stormen tussen atmosfeer en oceaan, in rivierafwatering en de atmosfeer boven de continenten en oceanen sterk veranderd.

De extra 'zurigheid' komt door de zwavelcyclus. Er zijn twee routes die kunnen leiden tot zwavelzuur. De eerste komt door fossiele brandstoffen die SO2 produceren. De tweede door de productie van het gas DMS (dimethylsulfide), geëmitteerd door fytoplankton en mariene algen in de oceaan. DMS wordt geoxideerd tot SO2 en MSA (methane sulphonic acid).

SO4(2-)-deeltjes vormen sulfaataerosolen. Aerosolen hebben een directe en indirecte rol op het klimaat. In de directe rol absorberen de deeltjes energie van de zon en zenden ze het weer terug naar de ruimte. Hierdoor koelt de atmosfeer af, want een deel van de energie is nu gedeeltelijk geabsorbeerd en gereflecteerd. Indirecte effecten van aerosols op het klimaat komen van het feit dat deeltjes kernen kunnen vormen voor wolken druppeltjes (CCN cloud condensations nuclei).