Omdat hij, als belichaming van de krijgshaftige mannelijkheid, zijn medewerkers tot wanhoop dreef. Door zijn onbedwingbare neiging tot het doen van grootse en meeslepende uitspraken.

Hield van grootse toespraken – niet gedragen door zijn kabinet.  Hij verstoorde bijvoorbeeld met zijn uitspraken de Duits Britse diplomatie, nodig om een maritiem conflict te voorkomen. Politici spraken openlijk hun ongenoegen over het gedrag van de keizer uit.

Hij was de enige die grip had op Wilhelm omdat hij nooit een officiele machtspositie in Berlijn had gehad.

Hij gebruikte deze invloed op twee wijzen:

1. Hij had een matigende, positieve invloed op de keizer: zodoende kon hij onzinnige ideeen afremmen.
2. Hij gebruikte zijn macht ook om kandidaten van zijn eigen voorkeur op belangrijke posten te krijgen.