De rijksoverheid probeerde de ruimtelijke nadelen van de suburbanisatie te verminderen met de Tweede Nota van de Ruimtelijke Ordening:

• Nieuwe steden moesten de overloop vanuit de steden opvangen. De bouw van zogenaamde groeikernen vond plaats aan de buitenrand van de Randstad
• Vrije vestiging op het platteland werd beperkt

Het sturen van de migratie naar het 'platteland' door alleen vestiging in groeikernen mogelijk te maken, noemen we gebundelde deconcentratie.

Het idee dat dankzij werkgelegenheid in de groeikernen de mobiliteit zou afnemen werkte niet, want de deconcentratie van het werken blijft achter bij de deconcentratie van het wonen: men werkt dus in de stad en woont op het platteland. Dit heeft gezorgd voor verkeersproblemen en stedelijke agglomeraties raakten minder bereikbaar dan ooit te voren.