Uitgangspunt: de mens is zowel een natuurlijk wezen als een redelijk wezen. De rede is niet zozeer een aspect van de menselijke natuur,maar een vermogen naast het natuurlijke in de mens. Wel gaat Kant er vanuit dat de rede tot verdere ontwikkeling komt ten gevolge van het natuurlijke aspect van de mens. De natuur van de mens is op zichzelf onbetrouwbaar.

uitwendige vrijheid handelen tussen mensen onderling. Om de vrijheid van iedereen in gelijke mate mogelijk maken moet deze in gelijke maten worden ingeperkt anders wordt het de macht van de sterkste.

Inwendige vrijheid: duid op de relatie van de mens tot zichzelf. Jezelf de plicht opleggen om andere mensen niet te gebruiken voor je lusten. Door anderen als mens op zichzelf te zien. Dit doe je door zo te handelen zoals je wilt dat andere mensen jou behandelen categorisch imperatief

De asociale sociabiliteit. De mens wil enerzijds samenleven, anderzijds zich isoleren en zijn egoïsme botvieren. Hij wil in de omgang met anderen tegelijkertijd alles naar de eigen zin doen. Dit wekt bij andere weerstand op. Deze weerstand dwingt de mens om zich meer in te spanen en zijn talenten te ontwikkelen. Hij doet dat in een sociaal kader want hij streeft naar status onder zijn medemensen.