In een feodale relatie kregen volgelingen van een heerser zelf de heerschappij over een stukje van diens gebied; in ruil daarvoor zwoeren zij de heerser persoonlijk trouw.

Het gezag probeerde zich te versterken door volgelingen achter de heerser (koning) te scharen, maar de volgelingen gingen zich in hun eigen gebieden als particuliere heersers gedragen. Daardoor vielen rijken uiteen in feodale versnippering.

Wie er nu echt ‘de baas waren’, geestelijken of edelen, valt niet te zeggen; dat verschilde ook per situatie en per gebied. Je zou kunnen zeggen dat wie over het zwaard heerst, op korte termijn vaker zijn zin krijgt (door geweld te gebruiken of ermee te dreigen). Op langere termijn durfde lang niet iedereen de wensen van de geestelijkheid te negeren: als dienaren van God konden geestelijken je misschien in het ongeluk storten of je de toegang tot een beter hiernamaals ontzeggen.