In de bron staat dat de knieval van Brandt een symbolisch startpunt was van een nieuwe buitenlandse politiek. De knieval was een schuldbewust en verzoenend gebaar naar het communistische Polen – het land waar de nazi’s de meeste vernietigingskampen had gebouwd om de Joden te vermoorden, ook grote aantallen Poolse Joden. Brandt liet daarmee zien dat hij de rol van Duitsland in de geschiedenis begreep en dat hij, als leider van West-Duitsland, naar vreedzame en goede betrekkingen met zijn buurlanden zocht. Deze politiek wordt Ostpolitik genoemd, het streven naar betere verhoudingen met de oostelijke buren van de Bondsrepubliek.

Marx en Hitler worden samen afgebeeld omdat het de demonen van de Duitse geschiedenis zijn: Marx staat voor het communisme van de DDR-dictatuur, Hitler voor de nazidictatuur. Als er opnieuw een groot (herenigd) Duitsland zou ontstaan, zou de erfenis van deze dictaturen dan kunnen worden afgeworpen? Was de geest van Marx en die van Hitler werkelijk terug in de fles?

In Keulen: 1905-1918 keizerrijk, 1918-1933 Weimar-republiek, 1933-1945 nazidictatuur, 1945-1995 democratie (met in 1990 uitbreiding van West-Duitsland met de vijf deelstaten van de voormalige DDR).