Er is een temporaal-frontale kwab neurale basis voor expliciet geheugen. Hierbij zijn de basale forebrain, prefrontale cortex, thalamus, neocortex, rhinal cortex en hippocampus betrokken. Maar ook cellen in de thalamus hebben er mee te maken aangezien veel connecties tussen de temporaal en prefrontaalkwab langs/door de thalamus gaan. De gebieden die het expliciet geheugen bepalen ontvangen informatie vanuit de neocortex en van de hersenstam en neurotransmitter systemen. 

De perirhinale cortex (en de parahippocampale cortex welke naast de perirhinale cortex ligt) ontvangt sensorische informatie vanuit de sensorische gebieden, stuurt deze door naar de entorhinal cortex en vervolgens naar de hippocampus. De hippocampus stuurt de info weer terug naar de medial temporcorticale gebieden. Als er schade is aan de hippocampus kan dus ook schade zijn aan de rhinal cortex omdat deze met elkaar in verbinding staan. Objectherkenning is afhankelijk van de rhinale cortex, en voor het herkennen van objecten is natuurlijk geheugen nodig.

De hersenstam is de bron van in ieder geval 3 nonspecifieke systemen die oplopen tot in het voorhoofdsbrein. Dit zijn:

1. Cholinergisch
2. Serotonergisch
3. Noradrenergisch

Deze beïnvloeden alleen het geheugen wanneer 2 van de systemen schade hebben.  Als zowel het serotonerge als cholinerge systeem beschadigd zijn gedragen dieren zich alsof de hele cortex was verwijdert (er was totaal geen intelligentie). 

Als het noradrenergische en cholinergische systeem beide beschadigd zijn, zijn ratten extreem beperkt in leertaken, terwijl als een van de twee chemisch geblokkeerd worden is er weinig effect op leren.