Lees hier de samenvatting en de meest belangrijke oefenvragen van Gedragswetenschappen 3.1 - Preventie

• 1 Week 1

• Honderdduizenden kinderen in Nederland hebben ouder(s) met psychische problematiek. Ongeveer 1/3 van deze kinderen krijgt zelf geen problemen, 1/3 krijgt tijdelijk problemen en 1/3 krijgt ernstige problemen. Wat zijn risicofactoren voor het kind vanuit de ouder voor het krijgen van problematiek?

  • De ernst en de duur van de stoornis/symptomen hebben vooral invloed op het kind en dus niet de soort aandoening
    
  • Wanneer er ook een risico op een neerwaartse spiraal bestaat binnen het gezin: door schaamte raakt het gezin bijvoorbeeld geïsoleerd en kinderen worden soms verwaarloosd doordat ouders onder druk staan.
  • Wanneer de ouders zorg mijden. 70% van de mensen met dit soort problematiek zoekt geen hulp bij instanties.

• KOPP-kinderen hebben een groter risico op psychische problemen of verslavingsproblemen. De problematiek die het kind kan ervaren verschilt per leeftijdscategorie. Wat zijn risicofactoren voor het kind vanuit de gezinssituatie voor het krijgen van problematiek?

  • Wanneer er geen 'gezonde' ouder of wanneer er een overvraagde ouder aanwezig is. Dit zorgt ervoor dat de ouder geen veilige buffer meer kan vormen voor het kind.
    
  • Wanneer ouders conflicten hebben onderling: de kinderen kunnen hieronder lijden.
  • Wanneer de ouders en het kind disfunctioneel contact hebben: ouders zijn vaak niet responsief en weten niet hoe op hun kind te reageren, ook zijn de ouders vaak onvoorspelbaar, waardoor het kind niet alles durft te delen en lichamelijk contact ontbreekt vaak.

• Enkele risicofactoren voor het kind vanuit het kind zelf voor het krijgen van problematiek zijn, geringe sociaal-emotionele vaardigheden en sociale redzaamheid, een onveilig gehecht kind en een copingstijl die relatiegericht is. Wat zijn nog drie andere risicofactoren vanuit het kind zelf?

  • Een gezonde ouder die ziek wordt, hierdoor komt het kind in een soort rouwverwerkingsproces terecht
    
  • Aangeboren kwetsbaarheid van het kind
  • Soms chronische stress doordat het kind voortdurend alert moet zijn of geen lichamelijk contact krijgt

• Wanneer alle risicofactoren voor het krijgen van problematiek bij KOPP-kinderen aanwezig zijn, kan dit zich uiten in concreet gedrag. Dit kan bijvoorbeeld in de vorm van parentificatie, omdat het kind de rol van vader of moeder over gaat nemen doordat hij/zij zelf die rol niet meer op zich kan nemen. Wat zijn 4 andere manieren qua gedrag waarin de risicofactoren zich kunnen uiten?

  • Het niet mee willen nemen van vriendjes vanwege schaamte- en schuldgevoelens en loyaliteit naar de ouders
    
  • Het kind gaat zichzelf wegcijferen, doordat het kind heeft geleerd dat het bij teveel aandacht problemen krijgt
  • Het kind krijgt geringe copingvaardigheden, doordat het nooit een goed voorbeeld heeft gehad over hoe om te gaan met stressoren
  • Het kind krijgt last van seperatieangsten, doordat het kind bang is dat vader of moeder hem/haar verlaat aangezien dit misschien wel eens eerder is voorgekomen door bijvoorbeeld een opname

• 2 Week 2

  Dit is een preview. Er zijn 1 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 2
  Laat hier meer flashcards zien

• Enkele chronische stressvolle factoren die KOPP-kinderen ervaren in de gezinssituatie waarin zij opgroeien, zijn o.a. parentificatie en het maskeren van ware gevoelens. Eerstgenoemde kan invloed hebben op de schoolprestaties, het vormen van een eigen identiteit, het aangaan van relaties en het zelf ouder zijn. Laatstgenoemde kan ervoor zorgen dat het lichaam stress en emoties niet los kan laten. Wat zijn drie andere chronische stressvolle factoren en hoe uiten die zich?

  • Het moeten geheimhouden: dit kan zorgen voor stress en eenzaamheid voor het kind, heeft invloed op het vertrouwen van anderen en zorgt ervoor dat het kind tolerantie van leugens ontwikkeld
    
  • Vragen die niet beantwoord worden: dit zorgt ervoor dat er van allerlei vragen door het hoofd van het kind blijven stoken, terwijl hij/zij er al zoveel heeft
  • Het niet kunnen spelen: hierdoor kan het kind zijn ontluikende competenties en emotionele ontwikkeling niet versterken

• Een gebrek aan steun is een chronische stressvolle factor die KOPP-kinderen kunnen ervaren in de gezinssituatie waarin zij opgroeien. Steun wordt door kinderen vertaald in emotionele opvang en erkenning en is een subjectieve beoordeling. Gebrek aan steun kan bijvoorbeeld komen door isolatie, het niet mogen zoeken van hulp of doordat de omgeving niet om kan gaan met de psychische ziekte. Wat zijn enkele factoren die extra risico zijn voor het ontwikkelen van chronische stress?

  • Het zijn van een meisje of nog heel jong zijn
    
  • Wanneer beide ouders een stoornis of verslaving hebben
  • Het niet ontvangen van sociale steun 
  • Een combinatie van bovengenoemde

• 1/3 van alle KOPP-kinderen krijgt niet zelf last van problematiek. Dit zou te maken kunnen hebben met beschermende factoren die zowel uit het kind zelf als vanuit het gezin kunnen komen. Wat zijn vier beschermende factoren die het kind kan ervaren vanuit de gezinssituatie?

  • Emotionele steun binnen het gezin
    
  • Informatieve steun binnen het gezin
  • Openheid over het onderwerp binnen het gezin
  • Een goede relatie tussen het kind en de zieke dan wel gezonde ouder

• 1/3 van alle KOPP-kinderen krijgt niet zelf last van problematiek. Dit zou te maken kunnen hebben met beschermende factoren die zowel uit het kind zelf als vanuit het gezin kunnen komen. Wat zijn beschermende factoren die het kind kan ervaren vanuit zichzelf?

  • Een onafhankelijke copingstijl, het kind zoekt zijn eigen weg en creëert voor zichzelf voldoende momenten waarin het veilig en prettig is
  • Bepaalde uiterlijke verschijningsvormen. Het kind is bijvoorbeeld erg schattig
  • Sociale vaardigheden
  • Veerkracht van het kind

• Steun buiten het gezin kan voor kinderen ook als een beschermende factor werken. Hierbij valt te denken aan formele steun, informele steun en signaleerders. Wat wordt verstaan onder elke soort steun?

  Formele steun: dit is emotionele en informatieve steun en kan gegeven worden door de spv'er, huisarts of behandelaars
  
  Informele steun: leerkrachten, buren, ouders, vriendjes
  
  Signaleerders: mensen die vroegtijdig opmerken dat er iets mis is en/of voorlichting en informatie verstrekken

• Mogelijke psychische gevolgen voor KOPP-kinderen op volwassen leeftijd zijn:Het altijd blijven houden van zorgen over de ouder, na het uit huis gaan is dit soms zelfs erger dan voorheenHet lastig vinden om te zoeken naar balansVervreemding van zichzelf door het altijd verborgen te hebben gehouden van eigen emotiesVerwerking op latere leeftijdHet moeilijk aangaan van relaties door geen modelleren te hebben gehadHet niet in staat zijn om te ontvangen (liefde/complimenten) door eerder altijd te veel te hebben gegevenWat zijn nog vier andere gevolgen?

  • Uitgestelde kinderloosheid door nooit echt een rolmodel te hebben gehad
    
  • Angst om zelf ook problematiek te krijgen door erfelijkheid
  • Voortdurend twijfelen over de eigenwaarde door het hebben van een negatieve eigenwaarde
  • Een overlevingsstrategie van voortdurend lief zijn, onzichtbaar zijn en ontkennen