Startpagina / Samenvattingen / Inleiding in de filosofie / mens-mensen-menselijk

De mens en zijn universum: van de klassieke oudheid naar de middeleeuwen - De klassieke en christelijke visie op de mens

4 belangrijke vragen over De mens en zijn universum: van de klassieke oudheid naar de middeleeuwen - De klassieke en christelijke visie op de mens

Wie vormt het hart van artistieke activiteit in klassieke wereld

De mens, staat in middelpunt van beeldhouwkunst, schilderkunst, epische en lyrische dichtkunst, tragedie, hele kunst en literatuur. Standbeelden getuigen van esthetische bewondering voor schoonheid.

Wat wilden de makers van beelden onder menselijke trekken afbeelden

Goddelijke figuren, de vormen van menselijk lichaam werden gebruikt als gestalte van een godheid uit traditionele godsdienst, apotheose van de mens.

Hoe komt kwetsbaarheid van mens in de kunst tot uiting

Goden zijn onsterfelijk mensen niet, in Pythische Oden schrijft Pindarus (518-438):'Efemere, schimmige wezens! Wat is ieder van ons, en wat niet? De mens is de droom van een schaduw.' In interpretatie van H. Fränkel (1888-1977): efemeer geen betrekking op kortstondigheid van leven maar op veranderlijkheid van bestaan onderworpen aan omstandigheden die radicaal kunnen veranderen.
Volgens Solon (640-560) men kon iemand niet gelukkig noemen voordat diens leven was geëindigd, ook mensen die rijk zijn kan onheil overkomen.
Geloofde dat mensen die succes hadden meer risico liepen vanwege jaloezie Goden.

Welke overeenkomst en welk verschil is er tussen beide teksten

Overeenkomst is het onderwerp, de grootsheid van de mens. Het verschil is het perspectief, Sophocles is areligieus en benadrukt de privileges en technische prestaties die karakteristiek zijn voor mens. Nemesius geschreven vanuit christelijke optiek, mens is groots omdat hij evenbeeld is van God.