Door Darwin werd bedoeld dat als een individu genetisch beīnvloedbare voordelige karakterisieken in een bepaalde omgeving bezit zal deze worden begunstigd in de zin van het aantal nageslacht dat zij produceren. Individuen die overleven tot ze nageslacht produceren zijn gemiddeld genomen fitter.
In de 20e eeuw werd de term vooral gebruikt om te bepalen hoe succesvol iemand was in zijn leven met reproduceren (hoeveel nageslacht had iemand voorgebracht)
Tegenwoordig wordt de term fitness wijder vertaald en niet alleen gekeken naar iemand zijn reproductieve succes.

Het probleem met deze verklaring is, dat in zo’n ‘altruïstische’ groep maar één egoïstisch individu hoeft te ontstaan. Dat individu heeft met zijn egoïsme onmiddellijk een voortplantingsvoordeel ten opzichte van zijn groepsgenoten. In enkele generaties zullen egoïstische individuen de altruïstische individuen weer verdringen, en is de groep weer terug bij af. Daarom is de theorie van groepsselectie van Wynne-Edwards zeer onwaarschijnlijk.

In de oorspronkelijke visie betekende ‘survival of the fittest’ het overleven van het sterkste, of beter, het meest aangepaste individu. Fitness werd dus in wezen gedefinieerd in termen van aanpassingsvermogen, kracht of slimheid. In de loop van de tijd realiseerden wetenschappers zich echter dat niet zozeer overleving, maar vooral voortplanting bepalend is voor het evolutionaire succes van een individu. De definitie van ‘fitness’ verschoof daarmee naar reproductief succes: het aantal kinderen dat een individu op de wereld wist te zetten.