1. Aan het begin van de 18e eeuw hebben:

• zowel de klassieke oudheid
• als de Franse letterkunde

een vrijwel onaantastbare status in de hogere literatuur.
Toch komen juist in die periode ook:

• debatten op gang over de negatieve effecten van deze dominantie van zowel Frankrijk als de klassieke cultuur

2. Vervolgens doet zich een grote verandering voor op de literaire markt: de burgerij komt op en vormt een nieuw leespubliek, waardoor nieuwe prozagenres op de markt komen. De nadruk komt nu sterk te liggen op:

• de morele functie en
• instruerende functie

van literatuur.  

Frans-classicisme streeft beheersing van strenge, voorgeschreven vormentaal na. Poeticale voorschriften uit oudheid golden opnieuw, kennis oudheid en Latijn noodzaak, elitaire, niet makkelijk toegankelijke literatuur.
Veel gelegenheidspoezie, had directe retorische functie.

Dat begint in Frankrijk al vroeg met een dispuut tussen:

• Charles Perrault en
• Nicolas Boileau.

Dit debat zou de geschiedenis in gaan onder de naam Querelle des Anciens et des Modernes.
In 1687 beweerde Perrault dat de contemporaine Franse literatuur op hetzelfde niveau stond als de literatuur uit de oudheid - hij verdedigde dus de modernen.
Daarmee was een eerste poging gedaan om de eigentijdse literatuur niet langer te zien als per definitie ondergeschikt aan de klassieken.
Boileau, die de zaak van de klassieken verdedigde, reageerde vervolgens furieus en zo ontstond een langslepende polemiek over deze kwestie.