Startpagina / Samenvattingen / Klinische Neuropsychologie / caramazza-laesie-designs

De wetenschappelijke aanpak - Single-case studie

5 belangrijke vragen over De wetenschappelijke aanpak - Single-case studie

Waarom stelt Carmazza dat het niet goed is om te middelen over een (qua laesie) heterogene groep patiënten?

Omdat een andere laesie hetzelfde uitvalspatroon kan laten zien, vanwaar hij stelt dat de enig juiste manier om onderzoek te doen naar cognitieve stoornissen het werken met dingle-case designs is.

Waarom kan functie-uitval volges Caramazza alleen worden afgeleid uit het gedrag van patiënten en niet op grond van a priori kennis tab de functie van een specifieke plek in de hersenen?

Omdat dergelijke studies vooral iets zouden leren over het aanpassingsvermogen en het functioneren na een laesie. Daarom is het volgens Caramazza het best om het verstoorde cognitieve apparaat bij individuele patiënten te bestuderen.

Waarom stellen de meeste onderzoekers dat groepsstudies niet zinloos zijn ondanks de argumentatie van Caramazza?

Omdat cases naast elkaar gelegd moeten worden om tot een algemeen verklarend kader te komen. Met statistiche vangnetten kan gecontroleerd worden voor de ruis die optreedt binnen groepsstudies.

Hoe zou men het best onderzoek kunnen doen bij single-case studies?

Er moet een concreet conceptueel kader zijn (niet zoals bij Broca). Ook kan bayesiaanse statistiek goed gebruikt worden.

Welke typen designs zijn er? (2)

1. Vergelijking met normgroep: moeilijk zonder veel goede tests
2. Intra-individueel onderzoek: aanbrengen van veel variaties in condities om zo precies mogelijk de aard van het cognitieve probleem in kaar te brengen. Gebruik van controlegroep op basis van matching.