Startpagina / Samenvattingen / Klinische psychologie : diagnostiek en therapie / zelfaspecten-criticus-innerlijk

Cliëntgerichte psychotherapie - Diagnostische methoden en indicatie voor behandeling - Cognitief-affectieve verwerkingsproblemen

6 belangrijke vragen over Cliëntgerichte psychotherapie - Diagnostische methoden en indicatie voor behandeling - Cognitief-affectieve verwerkingsproblemen

Wat zijn cognitief-afffectieve verwerkingsproblemen?

Problemen die ontstaan doordat de cliënt niet congruent reageert met zijn gevoelens.

Wat zijn cognitief-affectieve verwerkingsproblemen?

Er is sprake van kortsluitingen in het globale syntheseproces waarbij meerdere deelaspecten van het zelf geintegreerd dienen te worden.

Problematische reactie: de innerlijke ervaring lijkt niet met de concrete reactie te corresponderen;
Zelfevaluatieve splitsing: er worden tegelijkertijd twee tegengestelde zelfaspecten geactiveerd;
Zelfonderbrekende splitsing: een dominant zelfaspect onderdrukt de activering van andere zelfaspecten.

Wat is het globale syntheseproces?

Er is sprake van een complex en dynamisch systeem waarbij meerdere zelfaspecten in een complex netwerk van wederzijdse relaties met elkaar in verbinding staan. De integratie van deze zelfaspecten moet telkens opnieuw tot stand worden gebracht.

Welke problemen kunnen er ontstaan bij de cognitief-affectieve verwerkingsproblemen?

Bij de integratie van de deelaspecten kunnen verschillende problemen ontstaan:

Zelfevaluatieve-splitsing (interne criticus:) Een disharmonie ontstaat bij twee tegenovergestelde deelaspecten die geactiveerd worden.
Problematische reactie: Problemen die ontstaan als de interne ervaring en de manier van uiten niet overeenkomen.
Zelf onderbrekende splitsing (interne criticus): Een dominant zelfaspect onderdrukt de activering van andere zelfaspecten.

Wat is de 'innerlijke criticus' en waardoor kenmerkt deze zich?

De innerlijke criticus zijn de laatste twee synthesemoeilijkheden die naargelang zijn intensiteit en omvanrijkheid andere zelfaspecten kan bevechten of volledig onderdrukken. Het kan verschillende verschijningsvormen aannemen (zelfkritiek, zelftwijfel, rationalisaties, relativering, zelfspot) is deze herkenbaar door de stereotype uitdrukkingen, het gebrek aan nuance en de voorspelbaarheid.

Wat is de oorspronkelijke functie van de innerlijke criticus?

Omgaan met niet te verdragen belevingen of in toom houden van ongeoorloofde gevoelens. Blijft echter in stand, ook als situatie hier niet meer om vraagt.