In het geval van de metingen van tabel 2.1 is de gemiddelde waarde bijna gelijk aan de verwachtingswaarde zodat we nu ongeveer dezelfde waarde krijgen: V' ≈ 3, 44.

De wortel uit deze variantie kan gebruikt worden als maat voor de afwijking van een individuele meting uit de tabel met de verwachtingswaarde (σ ≈ 1, 9).

Anders gezegd: als we een individuele meting beschouwen als een maat voor de verwachtingswaarde, dan kunnen we aan deze verwachting een onzekerheid toekennen van σ. Als voorbeeld: de eerste meting van tabel 2.1 geeft een meting voor de verwachtingswaarde van 5, 0 ± 1, 9.

In zekere zin is de berekening voor de variantie waarin de verwachtingswaarde staat vreemd. We gebruiken immers een bekende verwachtingswaarde om te bepalen wat de precisie is in de interpretatie dat de meting een goede maat is voor diezelfde verwachtingswaarde.

Als we willen controleren of een dobbelsteen zuiver is kunnen we er niet van uitgaan dat we de verwachtingswaarde van ons experiment kennen. Deze willen we juist aan de hand van de metingen bepalen.

Het meest logische is dan om het gemiddelde van alle metingen te gebruiken als verwachtingswaarde.

De variantie van de individuele metingen rond het gemiddelde van de metingen is bijna altijd iets kleiner dan de variantie van de metingen rond de verwachtingswaarde. Om hiervoor te corrigeren gebruiken we als maat voor de variantie de formule die in de afbeelding staat.