Startpagina / Samenvattingen / Materieel strafrecht / culpa-schuld-aanmerkelijk

De subjectieve zijde van een strafbaar feit - Absolute overmacht - Inhoud van de culpa

6 belangrijke vragen over De subjectieve zijde van een strafbaar feit - Absolute overmacht - Inhoud van de culpa

Wat is de inhoud van de schuld als bestanddeel (culpa)?

We kunnen spreken over een aanmerkelijke verwijtbare onvoorzichtheid.

Materieelrechtelijke kant 1: De verdachte had anders kunnen handelen > vermijdbaarheid > objectieve kant/normatieve beoordeling van de culpa > onvoorzichtig gedrag.

Materieelrechtelijke kant 2: De verdachte had anders moeten handelen > verwijtbaarheid > subjectieve kant/component van de culpa > gevaarlijk gedrag verwijtbaar.

Wat zijn de twee materieelrechtelijke kanten van culpa?

De verdachte moest anders handelen en kon anders handelen.

Culpa kent materieelrechtelijk twee kanten. Welke?

De dader moest anders handelen En kon anders handelen.
men spreekt in dit verband ook vaak over vermijdbaarheid en verwijtbaarheid
Of over de objectieve en subjectieve kant van culpa

Wat speelt een rol bij de normatieve beoordeling van schuld?

Onderwerpen als geoorloofd risico, Garantenstellung en wederrechtelijkheid. Het gaat bij culpa om grove schuld, om aanmerkelijke onvoorzichtigheid, zodat niet elk risico behoeft te worden vermeden, hetgeen ook niet in het belang van een goed vlot verkeer of van een efficiënte samenleving zou zijn.

Wat is het verschil tussen culpa en dolus/opzet?

De normatieve beoordeling bij culpa domineert (en daarom kan de aanmerkelijke kans vh voorwaardelijk opzet niet zo er meer worden doorgetrokken naar de aanmerkelijke onvoorzichtigheid vd culpa).

Waarin komt de psychische component tot uiting bij culpa?

In de noodzakelijke voorzienbaarheid: verwijtbaarheid veronderstelt dat de verdachte moest kunnen voorzien dat bepaald gedrag onvoorzichtig zou zijn en tot bepaalde gevolgen zou kunnen leiden. Het gaat ook om de bewustzijnstoestand: misplaatst vertrouwen op een goede afloop (bewuste schuld), misplaatste onoplettendheid, niet-nadenken (onbewuste schuld), terwijl ook kan worden gedacht aan een mengvorm daarvan (onverschilligheid).