Bij de verdeling van Afrika hadden de Europeanen loodrechte grenzen getrokken, die dwars door stamgebieden heenliepen. Daardoor waren sommige stammen over meerdere landen verdeeld of werden verschillende volkeren juist gedwongen om samen te leven. Dit zorgde voor veel grensproblemen en conflicten die de nieuwe Afrikaanse regeringen met geen mogelijkheid konden handhaven.

Bestuurlijk waren veel landen onstabiel. Er bestond in de voormalige koloniën namelijk helemaal geen democratische traditie, wat als resultaat had dat dictators de macht hadden en er veel staatsgrepen plaatsvonden. Ook was er een gebrek aan bestuurlijke ervaring en geschoold personeel.

Ook economisch stonden de Afrikaanse landen er slecht voor. De nieuwe staten hadden in praktijk nog steeds een afhankelijke positie. Ze bezaten geen industriële goederen en het ontbrak het aan geld en kennis om zelf een industriële sector op te bouwen. Om deze reden werden winstgevende mijnbouwprojecten aan de westerse bedrijven overgelaten. Hier profiteerde alleen de politieke elite van, maar de rest van de Afrikaanse bevolking leefde in armoede.