De christelijke kerk was erg goed georganiseerd. Paulus en zijn tijdgenoten wisten flink wat mensen in verschillende steden te bekeren. Ze stelden ook 'oudsten' of 'opzichters' aan, later werden dit priesters en bisschoppen en nog later was er ook een hoogste kerkleider, de paus. Er waren vaak vergaderingen, zogeheten concilies, waar er besluiten werden genomen over de juiste leer. Bijvoorbeeld werd er besproken wat er in het Nieuwe Testament, het tweede deel van de Bijbel, zou komen te staan.

1. De christelijke kerk was goed georganiseerd. Er waren kerkleiders genaamd oudsten en opzichters die veel vergaderingen hielden, zogeheten concilies, waar besluiten over de juiste leer werden genomen. Later werden deze functies uitgeroepen tot die van priester en bisschop. De opzichter van de geloofsgemeenschap in Rome ontwikkelde zich tot de hoogste kerkleider, de paus.
2. De vervolging van de christenen had een onverwachts effect. Doordat deze 'martelaren' waren gestorven voor hun geloof zagen christenen ze als helden en werden ze als heiligen vereerd. Dit bracht de christenen nog meer samen en maakte ze sterker dan ooit.  

Keizer Theodosius verbood in 392 de uitoefening van alle andere godsdiensten en maakte het christendom de staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk.