Startpagina / Samenvattingen / Opera : twaalf operaʼs als spiegels van hun tijd / neoclassicistische-romantiek-1920

The Rake's Progress (1951) Igor Stravinsky - Een neoclassicistische opera

4 belangrijke vragen over The Rake's Progress (1951) Igor Stravinsky - Een neoclassicistische opera

De jaren 1910-1920 vormen in de muziekgeschiedenis een keerpunt. Welke twee reacties waren er?

Het einde van de klassieke tonaliteit en van de Romantiek lokte rond 1920 twee zeer verschillende reacties uit. Componisten van de Tweede Weense School als Berg en Schönberg kozen voor een voortzetting van de heftige emotionaliteit van de Romantiek. Hun operamuziek is zeer expressionistisch, dat wil zeggen vol heftige en naar buiten gericht emoties. Daarnaast waren er de neoclassicistische componisten

Hoe reageerden de neoclassicistische componisten?

Totaal anders. Zij hadden genoeg van de Romantiek, van het impressionisme en het expressionisme met hun onbestemde harmonische taal, oververfijnde klankkleuren, vrije vormen en soms geëxalteerde expressie. Daartegenover stelden zij doorzichtige vormen in doorzichtige instrumentatie voor vaak kleiner bezetting in een veel tonalere harmonie en met een veel beheerstere expressie.

Waarbij zochten de neoclassicistische componisten aansluiting?

Bij de muziek van vóór de Romantiek en dan met name bij die van de barok en de klassieke periode. Elementen hieruit werden dankbaar overgenomen en nieuw geïnterpreteerd, vandaar de term neoclassicisme.

Bij welke stroming hoorde Stravinsky?

Hij was een zeer belangrijke exponent van het neoclassicisme. In zijn latere muziek, uit de jaren 1920-1951, zijn duidelijk pre-romantische (en soms ook romantische) modellen aanwezig. The Rake's Progress is zijn laatste neoclassicistische compositie.