Na de splitsing van de Nederlandse Spoorwegen in 1995 blijft overheidsbemoeienis met de markt voor personenvervoer over het spoor nodig, bijv. door voorwaarden inzake dienstverlening en punctualiteit te op te nemen in de aan de NS verleende concessie. Verder verwacht de Tweede Kamer actief ingrijpen van de minister van Infrastructuur en Milieu wanneer de samenwerking tussen NS en Prorail tekortschiet, zoals vele malen het geval blijkt te zijn (zie de openingscasus van hoofdstuk 4).

Het belangrijkste probleem van contractueel uitbestede productie is dat de overheid (als opdrachtgever) de gewenste prestaties doorgaans niet volledig kan vastleggen. De niet-contracteerbare kwaliteit van bepaalde goederen geeft de particuliere producent bewegingsvrijheid en onderhandelingsmacht (tegenover de overheid). Het streven naar kostenbesparing (van de gecontracteerde private aanbieder) kan in zulke gevallen leiden tot verlies van niet-contracteerbare kwaliteit.

Wanneer een monopolie van de overheid wordt geprivatiseerd zonder bijkomende regelgeving van de overheid, worden mogelijke voordelen van privatisering niet gerealiseerd. Een private monopolist kan immers met succes zijn winst maximaliseren bij een voor de samenleving suboptimale productieomvang en te hoge prijzen. Regelgeving van de overheid kan bij een geprivatiseerd netwerk onder andere inhouden dat een onafhankelijke instantie in het leven wordt geroepen, die toezicht houdt op de onbelemmerde toegang van concurrenten van de beheerder tot zijn netwerk en op de daarbij door de netwerkbeheerder gehanteerde tarieven.