Startpagina / Samenvattingen / Psychologie / groep-woorden-onthouden

Onthouden en vergeten - Informatie oproepen - Oproepingsaanwijzingen

Q: In het eerste experiment van Tulving & Pearlstone ( 1966 ) kregen de proefpersonen woorden te onthouden uit veel voorkomende categorieen, gevolgd door twee woorden uit elke categorie. De kandidaten moesten enkel de items uit de categorie onthouden. De ene groep moest zoveel mogelijk woorden uit de lijst opschrijven en de andere groep kregen de categorienamen als oproepingsaanwijzing (welke waren de meubels, welke waren de wapens, etc). Conclusie?

De aanbieding van een oproepingsaanwijzing leidde tot bijna een verdubbeling van de prestaties (eerste groep --> 19 van 48, tweede groep --> 36 van 48).

3 belangrijke vragen over Onthouden en vergeten - Informatie oproepen - Oproepingsaanwijzingen

In het eerste experiment van Tulving & Pearlstone (1966) kregen de proefpersonen woorden te onthouden uit veel voorkomende categorieen, gevolgd door twee woorden uit elke categorie. De kandidaten moesten enkel de items uit de categorie onthouden. De ene groep moest zoveel mogelijk woorden uit de lijst opschrijven en de andere groep kregen de categorienamen als oproepingsaanwijzing (welke waren de meubels, welke waren de wapens, etc). Conclusie?

De aanbieding van een oproepingsaanwijzing leidde tot bijna een verdubbeling van de prestaties (eerste groep --> 19 van 48, tweede groep --> 36 van 48).

Uit geheugenonderzoeking blijkt dat onthouden met oproepaanwijzingen veel betere resultaten oplevert dan zonder oproepaanwijzingen. Welke logica steekt daar achter?

De logica die hierachter steekt is dat het probleem niet zit in het bewaren van informatie, maar in het oproepen ervan. Het geheugenspoor wordt geactiveerd door aanwijzingen die deel uitmaken van het spoor te activeren. Dit blijkt bij voorbeeld uit het rondlopen op een vakantieplek, waar allerlei aanwijzingen zijn voor de gebeurtenissen die zich in die vakantie afgespeeld hebben.

Een ander voorbeeld van het belang van oproepingsaanwijzingen werd gepubliceerd door Willem Wagenaar (1986). De Hoogleraar uit Leiden hield gedurende 6 jaar een dagboek bij, waarin hij allerhande gebeurtenissen uit zijn leven opschreef, samen met info over wie erbij betrokken was, waarover het ging, waar en wanneer het gebeurd was, etc. In totaal had hij ongeveer 2400 dergelijke episodes. Conclusies?

Hoe meer aanwijzingen Wagenaar zichzelf gaf, hoe vaker hij een "ach ja, nu herinner ik het mij"ervaring had --> inhoudgebaseerde geheugenmodel van McClelland.