In het arrest Plas/Valburg stelt de HR het antwoord op de vraag wat de eisen van redelijkheid en billijkheid meebrengen afhankelijk van het stadium waarin de onderhandelingen op het moment van afbreken verkeerden.
Volgens het arrest moeten 3 stadia onderscheiden worden:

1. een eerst stadium: het afbreken van de onderhandelingen is zonder meer geoorloofd;
2. een tweede stadium: men mag de onderhandelingen afbreken maar niet zonder dat men bepaalde door de wederpartij gemaakte kosten voor zijn rekening neemt;
3. een derde stadium: het afbreken van de onderhandeling is in strijd met de eisen van redelijkheid en billijkheid.
   

Voor het goede functioneren van een markteconomie als de onze moeten 'vragers' in vrijheid naar de juiste aanbieder kunnen zoeken zonder bang te hoeven zijn om een schadevergoeding te moeten betalen.
Alleen in volle vrijheid kan het ideaal van volledig vrije mededinging en de daaruit resulterende optimale afstemming van vraag en aanbod worden benaderd.
Indien dat anders wordt zien veel 'vragers' ervan af om met aanbieders te onderhandelen uit vrees voor aansprakelijkheid.

Het arrest De Ruijterij/MBO leert ons van niet. Van belang is mede in hoeverre de afbrekende partij aan het ontstaan van het vertrouwen heeft bijgedragen, heeft zij de hoop onnodig gevoed? Bovendien spelen, buiten de belangen van de wederpartij, ook de belangen van de afbrekende partij een rol bijvoorbeeld in verband met een gedurende de onderhandelingen ingetreden wijziging van de omstandigheden.
Het is mogelijk dat partijen terug keren naar de eerst of tweede fase.