Startpagina / Samenvattingen / Rechtshandeling en overeenkomst 7e druk / stoornis-geestelijk-gestoord

De geestelijke stoornis

4 belangrijke vragen over De geestelijke stoornis

Artikel 3:34 lid 1 geeft aan:
Heeft iemand wiens geestvermogens blijvend of tijdelijk zijn gestoord, iets verklaard, dan wordt een met de verklaring overeenstemmende wil geacht te ontbreken, indien de stoornis een redelijke waardering der bij de handeling betrokken belangen belette, of indien de verklaring onder invloed van die stoornis is gedaan.(....).
De wet bedoelt met stoornis iets anders dan de psychologische stoornis, leg uit:

In veel gevallen geldt dat de gestoorde zijn verklaring wel wilde in psychologische zin; maar als de gestoorde in staat was geweest de strekking van zijn handelingen te overzien hij de verklaring niet had gewild.

Wat moet de gestoorde persoon bewijzen om een beroep te kunnen doen op artikel 3:34 lid 1 geestelijke stoornis?

De persoon moet aannemelijk maken dat hij de bij de rechtshandeling betrokken belangen als gevolg van de stoornis niet behoorlijk kon waarderen of dat hij zijn verklaring onder invloed van een stoornis heeft gedaan dan geldt het 'onweerlegbaar' vermoeden dat hij de verklaring niet wilde.

Wanneer wordt de verklaring vermoed onder invloed van een geestelijke stoornis (3:34) te zijn gedaan?

Indien de rechtshandeling voor de geestelijk gestoorde nadelig was. tenzij het nadeel op het tijdstip van de rechtshandeling redelijkerwijze niet was te voorzien.

Op welke vormen van stoornis ziet artikel 3:34 (geestelijke stoornis) zich?

Dit artikel ziet op alle vormen van geestelijke stoornis, tijdelijk of blijvend, en ongeacht de oorzaak van de stoornis. Ook het moment van (abnormale) verstrooidheid of een toestand van dronkenschap of hevige opwinding, mits ernstig genoeg vallen eronder.
De stoornis kan ieder welberaden handelen onmogelijk maken, maar de gevolgen kunnen ook veel beperkter zijn (bijvoorbeeld fobieën die hun invloed alleen doen gelden in de desbetreffende fobische omstandigheden)