Startpagina / Samenvattingen / Rechtshandeling en overeenkomst 7e druk / stoornis-verklaring-geestelijk

De bewijsvoering in geval van een geestelijke stoornis

5 belangrijke vragen over De bewijsvoering in geval van een geestelijke stoornis

Wie moet aantonen dat een met zijn verklaring overeenstemmende wil ontbrak bij een geestelijke stoornis?

artikel 150 RV, wie stelt moet bewijzen.
De partij die zich beroept op het rechtsgevolg van een door haar gesteld feit, draagt van dat feit in beginsel de bewijslast.
Wie stelt dat een met zijn verklaring overeenstemmende wil ontbrak, zal zulks aannemelijk moeten maken.
Uiteraard moet aannemelijk worden gemaakt dat er ten tijde van het verrichten van de rechtshandeling inderdaad een geestelijke stoornis aanwezig was (artikel 3:34 lid 1 aanhef).

Wat is het onderwerp bij de bewijsvoering omtrent een geestelijke stoornis?

= het verband tussen de stoornis en de verklaring.
Aannemelijk moet worden gemaakt dat de stoornis een redelijke waardering der bij de handeling betrokken belangen belette, of dat de verklaring onder invloed van een stoornis is gedaan. Het bewijs van een van beide is voldoende.

Op welke wijze kun je een geestelijke stoornis aantonen?

Dit kan door tussenkomst van een deskundige of getuigen.
De tweede zin van artikel 3:34 lid 1 komt de gestoorde tegemoet met een vermoeden: indien de gestoorde aantoont dat de rechtshandeling voor hem nadelig was, wordt de verklaring vermoed onder invloed van de stoornis te zijn gedaan.

Wanneer werkt het 'rechtsvermoeden van een geestelijke stoornis' niet?

Het rechtsvermoeden geldt niet indien het nadeel op het tijdstip van de rechtshandeling redelijkerwijs niet was te voorzien. Het komt erop aan wat een gemiddeld persoon, wiens geestvermogens niet gestoord zijn ten tijde van het verrichten van de rechtshandeling zou hebben voorzien in geval dat hij in de schoenen van de gestoorde zou hebben gestaan.

Hoe kan de wederpartij het rechtsvermoeden van stoornis ontzenuwen?

Hij kan met andere feiten en omstandigheden die aannemelijk maken dat de verklaring niet onder invloed van een stoornis is gedaan, dat is immers het karakter van een vermoeden. (Eelma/Hin arrest)