Niet iedere mededeling, ook al is deze onjuist, geeft grond voor een dwalingsactie. Dit geldt met name voor de zogenaamde aanprijzingen in algemene bewoordingen. Het is bekend dat in reclame-uitingen overdrijvingen niet worden geschuwd. Indien het artikel wordt aangeprezen als de mooiste, de  beste of de goedkoopste is dit op zichzelf niet voldoende voor het doen slagen van een dwalingsactie. Dergelijke aanprijzingen leveren evenmin een bedrogactie op.

Nee, niet zonder meer. De koper mag niet zonder meer op mededelingen van een verkoper afgaan hij heeft een onderzoeksplicht.
De grens tussen mededelingen waarop door de dwalende wel en waarop niet vertrouwd mag worden is moeilijk te trekken. Het uitgangspunt is echter dat veelal mag worden afgegaan op wat door de wederpartij wordt medegedeeld.

Nee, het is niet van belang of een wederpartij de inlichtingen te kwader dan wel te goeder trouw heeft verstrekt. Een beroep  op dwaling is dus mogelijk indien de onjuiste inlichtingen te goeder trouw zijn gegeven, ook al spreekt artikel 6:228 lid 1 over 'te wijten aan de wederpartij'. Goede of de kwade trouw (schuld of toerekenbaarheid) speelt wel een rol bij een eventuele vordering tot schadevergoeding van de dwalende op grond van onrechtmatige daad.