Startpagina / Samenvattingen / Socialezekerheidsrecht / reden-ontslag-uwv

Verplichting en sancties - Verwijtbaar werkloos worden - A-grond

4 belangrijke vragen over Verplichting en sancties - Verwijtbaar werkloos worden - A-grond

Op welke wijze onderzoekt het UWV of iemand verwijtbaar werkloos is?

Het UWV gaat bij elke beëindiging na wie het initiatief heeft genomen tot het beëindigen van het dienstverband. Uitgangspunt hierbij is dat het UWV alleen overgaat tot nader onderzoek naar de aanwezigheid van een dringende reden als het initiatief tot beëindiging bij de werkgever heeft gelegen (en dus de werknemer er niet om heeft gevraagd).

Wanneer onduidelijk bij wie het initiatief heeft gelegen tot ontslag dn gaat het UWV er vanuit dat het initiatief bij de werkgever heeft gelegen.

Op welke wijze komt het UWV tot het besluit of iemand verwijtbaar werkloos is ex art. 24 lid 1.a WW?

Art. 3:2 Awb bepaald dat het UWV bij de voorbereiding de nodige kennis moet vergaren over de feiten en omstandigheden die voor het besluit (tot het nemen van het verstrekken van een ww- uitkering) relevant zijn. Het UWV moet dus zelfstandig onderzoeken of aan het ontslag een dringende reden (7:678 BW) ten grondslag ligt.

Welk aspect is van belang als het gaat om de reden van het ontslag bij verwijtbare werkloosheid?

Naast ontslag op staande voet en/of vanwege dringende redenen ontslagen worden, is ook van belang wat de reden van ontslag is voor de vraag of iemand verwijtbaar werkloos is.

De reden van het ontslag moet gekwalificeerd kunnen worden als een dringende reden in de zin van art. 7:678 BW en dat de werknemer van de reden voor het ontslag een verwijt kan worden gemaakt.

Wat is doorslaggevend voor de vraag of een werknemer verwijtbaar werkloos is in de zin van art. 24 lid 2 WW?

Naar het oordeel van de wetgever dient niet de wijze waarop de dienstbetrekking is geëindigd (oftewel de ontslagroute; bv op staande voet of ontbinding wegens dringende reden), maar de reden van het ontslag bepalend te zijn.