Het bewijsmateriaal dat ten onrechte is verkregen moet buiten beschouwing blijven.

Rechter toetst ten volle.

Cassatierechter oordeel feitenrechter slechts marginaal toetst: heeft rechter kunnen komen tot bevestigend antwoord op aan hem voorgelegde vraag?

Enkele mogelijkheid dat iemand strafbaar feit heeft begaan is onvoldoende.

Maar voor het overige is er weinig voor nodig om ervan te kunnen spreken.

HR 1 mrt. 1983 (blz. 97)

Hof meende dat binnengekomen mededeling concrete aanwijzing was, ook van tijd en plaats, die redelijk vermoeden opleverden tav Q + degenen die zich in perceel bevonden + man die op ogenblik pand verliet.

a. onderzoek aan lichaam (art. 56 Sv)

b. onderzoek aan kleding (art. 56 Sv)

HR 14 jan. 1975 (Ruimtearrest)

c. voorl.hts. (art. 67, lid 3 Sv)

Het laatste.

Zie bijv. inzet lokfietsen (blz. 91, 92).

Wettelijke grondslag: art. 141 Sv: taakomschrijving mogen opsporingsactiviteiten worden verricht waarbij geen/slechts geringe inbreuk op grondrechten worden gemaakt.  

Ja, hoewel dit niet is geregeld in art. WvSv (zie blz. 92).

Vaststelling (zie verder L.19, par.2): dat onder 'opsporingsondezoek' meer valt dan enkel to0epassing van in WvSv geregelde dwangmiddelen en opsporingsbevoegdheden.

Art. 55 Sv (Betreding plaats ter aanhouding) - ontdekking op heterdaad van misdrijf kan ieder ter aanouding verdachte plaats betreden, met uitzondering van woning (...).

Art. 55a Sv (doorzoeking plaats ter aanhouding) - ontdekking op heterdaad strafbaar feit of verdenking misdrijf van art. 67, lid 1, kan iedere opsporingsambtenaar ter aanhouding van verdachte elke plaats doorzoeken (...).

Art. 100 Sv (uitlevering poststukken) - ontdekking op heterdaad strafbaar feit of verdenking van misdrijf art. 67, lid 1 kan OvJ ter inbeslagneming uitlevering poststukken (...).

Ontdekking op heterdaad heeft plaats (art. 128 Sv)

1. terwijl het wordt begaan

2. terstond nadat het is begaan

Ontdekking op heterdaad wordt er niet langer geacht te zijn: kort na feit van ontdekking (art. 128, lid 2 Sv).

Onder heterdaad valt:

1. betrappen iemand bij plegen strafbaar feit

2. ontdekking strafbaar feit zonder dat bepaalde persoon ermee in verband wordt gebracht (bomaanslag. illegale lozing)

MvT: in verschen toestand ontdekt wordt (...).

HR 3 nov. 1992 (blz. 93)

Dat bij voortdurend delict ontdekking op heterdaad plaatsvindt zo dikwijls wordt geconstateerd dat verboden situatie (nog) bestaat).

Ging om bepaling APV: plaatsen reclameborden.

Om bij elke bevoegdheid afzonderlijk aan te geven of er verschil in omvang bestaat tussen de situatie bij ontdekking op heterdaad en de situatie daarbuiten.

Franse strafprocesrecht kent twee vormen van opsporingsonderzoek, al naargelang sprake is van ontdekking op heterdaad of niet:

1. 'l enquête sur crime ou dêlit flagrant = politie heeft beschikking over vele dwangmiddelen

2. lénuête prêliminaire = politie over grootste deel is aangewezen op vrijwillige medewerking burgers

In kader hiervan verdwijt g.v.o.

Nee, dit vloeit voort uit het vervolgingsmonoplie + opportuniteitsbeginsel.

G.v.o. is daad van vervolging => voorbehouden aan OM dat daarvan kan afzien op gronden aan algemeen belang ontleend

(art. 167 Sv).

Scrhiftelijk (art. 181 Sv).

Het moet bevatten:

a. zo nauwkeurig mogelijk opgave feit

b. verdachte

Ja, g.v.o. wordt dan tegen onbekende dader (N(omen), N(escio) gevoerd.

Dat als verdachte eerst later bekend wordt onverwijld in te dienen nadere vordering verdachte aanwijst (art. 181, lid 3)

Anders dan in Frankrijk is g.v.o. niet verplicht gesteld bij bestaan van verdenking van ernstige strafbare feiten.

OvJ doet vordering tot instellen g.v.o. als hij dat nodig vindt nav verdenking dat strafbaar feit is begaan (zie ook art. 149 Sv).

Praktijk: vordert OvJ g.v.o. vooral met oog op bepaalde verrichtingen (doorzoeking, getuigenverhoor).

Opsporingsonderzoek kan worden voortgezet voorzover dit niet uitsluitend geschiedt om belangen van verdediging te schaden.

Ja, zie K/K hfd. II, par. 3.

Wanneer strafbare feit wordt ontdekt (art. 128 Sv):

1. terwijl het wordt begaan, of

2. terstond nadat het is begaan

Nr. 2 verschilt van geval tot geval. Vijf minuten kunnen in ene geval te lang zijn en dag in het andere geval te kort.

Er moet enigermate voortvarend te werk gegaan worden, er moet sprake zijn van een min of meer voortdurende inspanning (zie par. 2).

Zie par. 1: het gaat om de inhoud van de aanwijzing of aanwijzingen, niet om de hoeveelheid.