Hierbij spelen de ouders met een kind in een kamer waarbij een kind zo min mogelijk afgeleid kan worden. Alleen al witte muren en lichte vloerbedekking helpt al veel.
Ook is het kind de leider en niet de ouder, anders kan het kind kwaad worden. Het is slim om het kind vaak in de ogen te kijken, want dat is erg moeilijk voor een autist.

Dat is dat autistische kinderen met dolfijnen zwemmen. Sommigen maken dan contact met de dolfijnen en er wordt beweerd dat ze dan ook beter contact maken met mensen. Soms ontstaat er echt een band tussen de autist en de dolfijn. Mensen weten nog steeds niet precies hoe dat kan.

Dit is een methode die vooral op scholen waar autistische kinderen op zitten wordt gebruikt.
De kinderen hebben allemaal een langwerpig bord waar pictogrammen op hangen van wat ze die dag gaan doen. De pictogrammen van de dingen die gedaan zijn worden dan weggehaald. Zo weten de kinderen precies wat ze gaan doen en is alles voorspelbaar. Dat is voor sommige autisten de beste manier. Autisten kunnen namelijk boos worden als hun schema wordt veranderd.