Als de juiste woorden en grammaticale morfemen (lidwoorden en uitgangen van ww en zn) in het zinsframe zijn ingevuld en als de juiste fonemen op de juist plaatsen zijn ingevuld.

Het maken van zinnen. Maar hier zitten twee kanten aan.

1. voor de ene zal het maken van een zin zoveel extra moeite kosten, dat de woordvinding nog verder terugloopt;
2. voor de andere kan het zo zijn dat een zinsframe helpt bij het vinden van woorden.

Het gaat dus om de interactie tussen het oproepen van woorden uit het fonologische-outputlexicon en de grammaticale codering.

1. Patiënt kan geen complexe structuren maken en dus eenvoudige zinnen in basisvolgorde spreekt met weinig vervoegde werkwoorden. Soms is de productie zelfs beperkt tot een- en tweewoordszinnen, soms worden er iets langere zinnen gebruikt. (telegramstijl)
   
2. Andere patiënten praten wel in langere zinnen, maar maken daarbij fouten. Zoals volgordefouten en gebruiken foute vervoegingen