Startpagina / Samenvattingen / Thema's en genres in de muziekgeschiedenis : muziek beluisteren en begrijpen / cultuur-componisten-publiek

Visiting other musical canons - Zelftoets

4 belangrijke vragen over Visiting other musical canons - Zelftoets

1. Waarom moet de typering 'onze eigen muzikale cultuur' gerelativeerd worden?

In deze leereenheid wordt op diverse manieren aangetoond dat wij in een internationaal 'soudscape' leven. In 'onze'cultuur zijn naast invloeden van bijvoorbeeld Europese volksmuziek (de voorbeelden zijn uit Calabrië en Sicilië) ook talloze niet-Europese invloeden vertegenwoordigd. De impact van niet-Europese muziek op componisten van 'onze' cultuur heeft ook tot een zekere exploitatie van exoticisme geleid. Het assimileren en inbedden van muzikale invloeden van andere culturen wordt gedemonstreerd aan de hand van de Japanse hofmuziek, die ongeveer 1000 jaar geleden uit China en Korea 'geïmporteerd' werd.

2. Geef aan waarom dansvormen 'van verre' een grote aantrekkingskracht op componisten en publiek in onze West- Europese cultuur gehad hebben.

Dansvormen van verre (zoals de tango, de habanera en de jive) waren (en zijn) populair omdat zij bij zowel dansers en luisteraars als componisten een prettig exotisch gevoel oproepen. Bovendien bevorderden de herkenbaarheid van en vertrouwdheid met de vormkenmerken van deze dansen de acceptatie bij het publiek

3. Leg uit waarom het voor Schubert niet nodig was om de tarantella die hij als vierde deel van zijn pianosonate D985 schreef expliciet als zodanig aan te duiden.

Hoewel die muziek gespeeld wordt op de 'klassieke' piano en gegoten is in de sonatevorm, zullen Schuberts contemporaine luisteraars de volksdans onmiddellijk herkend hebben. De tarantella was namelijk buitengewoon populair in de negentiende eeuw en haar kenmerken (de snelle 6/8-maat, de perpetuum-mobiletechniek met noten van dezelfde waarde, enz. ) waren direct duidelijk voor het publiek.

9. Waarom verwijt de auteur van de leereenheid met name Stockhausen en De Leeuw 'a sort of compositional colonialism'?

Omdat hun benadering van de muziek van grote, 'vreemde' culturen volgens de auteur niet zuiver is. Zij zijn geïnspireerd door 'vreemde' culturen en klanken, en gebruiken die ook in hun werk, maar de mensen van de oorspronkelijke cultuur storen zich vaak aan de aantasting van hun culturele en religieuze wortels. De auteur beschouwt het pretentieuze mysticisme van deze componisten dan ook als een onzuivere presentatie van de culturele erfenis van andere delen van de wereld en verwijt hen 'compositorisch kolonialisme'.