Deze wordt gesitueerd in het begin van de jaren zestig, toen popmuziek de plaats van de jazz innam. De omslag vond plaats in de Londense clubs waar zwarte Amerikaanse muziek werd gespeeld en beluisterd en waar de bluesrevival plaatsvond. Deze muziekgenres hadden een grote invleod op het ontstaan van de Britse popmuziek.

De popmuziekwereld heeft zowel letterlijk als figuurlijk de jazztraditie in zijn bagage meegenomen. Letterlijk, door bijvoorbeeld blazers te incorporeren in de rocksound, de solo een prominente plaats te geven en het liedjesformat los te laten. Figuurlijk, door het concept van 'vrijheid'dat eind jaren vijftig in de free jazz tot uiting kwam, een plaats te geven in het poprepertoire en het beschouwen van jazz als 'hogere' muziekwereld (kwaliteitscriterium).

In de jaren zeventig kwamen steeds vaker beoefenaren van twee hoofdgenres van de populaire muziek van de twintigste eeuw, jazz en rock, bij elkaar om nieuwe muziek te maken. Het resultaat van de diverse vormen van vermenging van muzikale elementen werd in de popwereld jazzrock genoemd en creëerde een nieuwe publieksgroep. Jazzrock was geen hitparadegenre maar 'elpeemuziek' en muziek die live goed tot haar recht kwam.