Sommige componisten kozen een geestelijke of wereldlijke melodie als cantus firmus anderen prefereerden een dergelijke melodie vrijer te bewerken (parafrase). In enkel gevallen werd de nagestreefde muzikale eenheid niet verkregen door het gebruik van een terugkerende melodie maar van een terugkerende compositorische techniek. daarnaast werden vrije missen gecomponeerd die doorgaans een neutrale titel kregen.

Door een nieuw type mis: de parodiemis. Dit is een meerstemmige miscompositie, waarbij werd uitgegaan van reeds bestaande meerstemmige geestelijke of wereldlijke composities (bijv. het motel of het chanson) van de componist zelf of van andere componisten.

Van het gebruik van één melodie teneinde verschillende misdelen met elkaar te verbinden. Wanneer een componist immers de cantus firmus voor een van zijn missen ontleende aan een driestemmig chanson, moet het slechts een kleine stap zijn geweest om ook materiaal uit de twee resterende stemmen te gebruiken voor de nieuwe mis. In die gevallen waarin een componist zijn muzikale materiaal aan verschillende stemmen van een polyfoon model ontleent, spreken we van 'parodietechniek'