Lees hier de samenvatting en de meest belangrijke oefenvragen van Toegepaste geneesmiddelenkennis aiz 2.1b

• 1 Inleiding

• 1.2.1 Begripsomschrijving

• Waar zijn geneesmiddelen volgens de geneesmiddelenwet (tot 2007) geschikt voor?

  • het genezen of voorkomen van een ziekte, gebrek, wond of pijn bij de mens,
  • het stellen van een geneeskundige diagnose bij een mens, of
  • het herstellen, vebeteren of anderszins wijzigen van fysiologische functies bij de mens door een farmacologisch, immunologisch of metabolisch effect te bewerkstelligen.

• Welke indeling in geneesmiddelen wordt in het CBT (College ter Beoordeling der Geneesmiddelen) gehanteerd?

  • UR-geneesmiddel: een geneesmiddel dat uitsluitend op recept verkrijgbaar is.
  • UA-geneesmiddel: een geneesmiddel dat zonder recept en uitsluitend door een apotheker mag worden geleverd.
  • UAD-geneesmiddel: een geneesmiddel dat zonder recept uitsluitend in een apotheek of een verkooppunt onder toezicht van een drogist mag worden geleverd.
  • AV-geneesmiddel: een algemeen verkrijgbaar middel.

• 1.2.2 Het voorschrijven van geneesmiddelen

• Wie mogen volgens de Geneesmiddelenwet medicijnen voorschrijven?

  • Artsen, tandartsen en verloskundigen (UR-geneesmiddelen). Verloskundigen mogen alleen voorschrijven op hun specifieke deskundigheidsgebied.
  • Sinds februari 2011 mogen ook verpleegkundig specialisten en physician assistants zelfstandig geneesmiddelen voorschrijven.

• Aan welke patienten mogen alleen medicijnen voorgeschreven worden?

  Patienten die de voorschrijver zelf kent of waarvan hij het medicatiedossier heeft. Deze regels gelden ook voor het voorschrijven via internet.

• Wanneer is er sprake van 'off-label' voorschrijven? Wanneer wordt dit toegepast?

  • Er is hier sprake van als een medicijn wordt voorgeschreven voor een indicatie waarvoor het niet is geregistreerd.
  • Het NHG adviseert huisartsen om alleen off-label medicijnen voor te schrijven als er geen beter alternatief is. Een arts moet in dat geval aannemelijk kunnen maken dat het gebruik van het medicijn in die situatie verantwoord is.

• 1.2.3 Het recept

  Dit is een preview. Er zijn 10 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 1.2.3
  Laat hier meer flashcards zien

• Wat moet volgens de Geneesmiddelenwet op een recept staan?

  • naam, adres en telefoonnummer van de voorschrijver;
  • naam, adres en eventueel leeftijd van de patient;
  • datum waarop het recept geschreven is;
  • naam van het geneesmiddel: generieke naam en zo nodig specialite;
  • sterkte van het geneesmiddel;
  • toedieningsvorm;
  • totale hoeveelheid;
  • wijze van gebruik: dosering, inname- en/of gebruiksinstructies en waarschuwingen;
  • paraaf of handtekening van de voorschrijver.

• Wanneer een recept onder de Opiumwet valt, gelden nog de volgende aanvullende regels, welke?

  • Het recept moet geschreven zijn met onuitwisbare inkt.
  • De sterkte van het geneesmiddel en de totaal af te leveren hoeveelheid moet voluit in letters vermeld worden.
  • De dosis per keer en de maximale dosis per 24 uur moeten in letters worden vermeld.
  • Het recept moet met de volledige handtekening ondertekend worden.
  • Naam en letters en het volledige adres van de patient moeten op het recept worden vermeld.
  • Per receptpapier mag maar 1 preparaat voorgeschreven worden.

• Wat zijn enkele standaardafkortingen op een recept + betekenis?

  • R/: R is de Latijnse afkorting van recipe (neem). Dit wordt gevolgd door de generieke naam of stofnaam (merknaam), toediening en sterkte.
  • d: is de afkorting van da (geef). Hierna volgt de af te leveren hoeveelheid.
  • S: is de afkorting van signa. Dit houdt in: schrijf op het etiket. Hierna komen de doseringen, eventuele inname-instructies en waarschuwingen.

• d.c.monit.?

  da cum monitione = geef met waarschuwing

• d.c.prohib.?

  da cum prohibitione = geef met verbod