Een losse vrijhandelszone voor industriële producten. Echter niet door alle lidstaten enthousiast ontvangen. GB besloot om toch door te gaan met haar plan maar nu als een soort omsingeling tegen de EEG van de ´Zes´. Echter zonder weinig succes en GB zou dan ook na enkele jaren trachten toe te treden tot de EEG.

Zijn primaire doel was de nationale eenheid in Frankrijk en vervolgens een buitenlandse politiek van grandeur op basis van dat nationale ideaal. Zijn politieke visie was zo dynamisch dat hij nu eens kon leunen op links, dan weer op rechts, zonder een bepaalde groep echt te vervreemden van de Franse natie. Hij kon niet worden geïdentificeerd met welke politieke groepering dan ook en hij achtte afhankelijk van de natie aan welke organisatie dan ook zonder meer fataal.

Volgens de politicoloog Stanley Hoffman was dit geen doctrinair nationalisme zoals dat in een vroegere fase van de Franse geschiedenis heeft bestaan. Eerder een attitude, zonder precieze dogma´s of een welomschreven, concrete politiek.

Als een feit, een product van de geschiedenis en dus een te koesteren waarde, die gestalte heeft gekregen in de tradities en de cultuur van een land.

Negatief, zijn verzet tegen de supranationale initiatieven van Schuman en Monnet was bekend en de rol welke hij had gespeeld bij het torpederen van de EDG in 1954.

Ja, dit Britse idee werd getorpedeerd door gaullistische minister Soustelle.

Uit het feit dat hij principieel iedere vorm van afhankelijkheid afwees en hij verfoeide de supranationale opzet van de Europese instellingen.

Om de onafhankelijkheid van Frankrijk te vergroten dus zonder Amerikaanse supervisie.

Ja, de Frans-Duitse samenwerking vormde voor hem de belangrijkste optie voor Europees beleid.

Omdat Frankrijk wist dat de EEG grote voordelen bood maar het moest wel worden opgenomen in een hoger politiek plan.

Dat hij een machtige Europese confederatie wilde en dat de 'zes' moest overgaan tot coördinatie van hun buitenlandse en militaire beleid.

Een eerste Franse kernexplosie: Frankrijk ontwikkelde een eigen Franse kernmacht.

Nederland m.n. Luns.

Jazeker. de intra-Europese handel nam in de eerste jaren (na 1958) sensationeel toe. Amerikaanse investeringen in de EEG liepen op van 4 miljard in 1957 tot 14 miljard in 1965.

In 1961 kwam het eerste toetredingsverzoek van GB maar De Gaulle brak de onderhandeling af door een eenzijdig veto.

In 1967 kwam het tweede verzoek door de slechte situatie van de Engelse economie. De Gaulle reageerde weer negatief en het kwam niet eens tot onderhandelingen.

Uiteindelijk trad GB in 1973 toe tot de EEG samen met Ierland en Denemarken. Frankrijk olv Pompidou stond hier positief tegenover.

De Gaulle beschouwde GB als het Amerikaanse paard van Troje.

De politieke wil leek aangetast door gevoelens van revanche (Frankrijk tegenover GB) en wantrouwen.

Een vervroegde verlaging van de handelstarieven en het initiëren van een gemeenschappelijk landbouwbeleid.

Er werden voorstellen gedaan in maart 1965 om de Commissie te verwerken wat een aanslag betekende op de soevereiniteit van de aangesloten staten. Frankrijk reageerde furieus en verliet de Ministerraad en nam zes maanden geen deel aan welk overleg dan ook.

Een onderhandelingsronde tussen de VS en de EEG ihkv internationale handelsbesprekingen teneinde de onderlinge tarieven en invoerheffingen te regelen.

Gingen gezamenlijk een fusie aan.