De opvatting dat alle beweging strikt mechanisch en wetmatig verloopt en geen doel heeft.

Een axioma is een vanzelfsprekende of onbetwijfelbaar uitgangspunt, een hypothese is een vermoeden. 

Het object: de wereld van de natuur, het lichaam en de materiele wereld (met objectieve relaties en oorzakelijke verbanden),
en het subject: de menselijke geest, de rede, het bewustzijn (met subjectiviteit en betekenissen). 

Het idee dat causaliteit (oorzakelijkheid) niet in de ervaring zelf gefundeerd kan zijn. Dit was volgens Hume slechts een gewoonte van de mens. 
Kant noemt dit geen gewoonte, maar stelt dat dit gebaseerd is op het gebruik van de categorie van oorzakelijkheid, die niet uit de ervaring voortkomt, maar in ons denken is besloten en aan de ervaring wordt opgelegd. 

Aanschouwingsvormen (de fundamentele vormen van tijd en ruimte waarmee het verstand ervaringen kan omvormen tot geldige oordelen. 

1. Onze zintuiglijkheid (Sinnlichkeit), het passieve vermogen om  zintuiglijke indrukken (Vorstellungen) van de dingen te ontvangen.
2. Het verstand (of eigenlijk: zijn twaalf categorieën), het actieve vermogen om de aan de zintuigen gegeven dingen te kunnen begrijpen. 
Ze zijn allebei zinloos in het opleveren van kennis zonder de ander: gedachten zonder inhoud zijn leeg, waarnemingen zonder begrippen zijn blind.

De toepassing van de begrippen van het verstand op de waarnemingen in het oordeel. 

Omdat het Ding an sich onderdeel uitmaakt van de wereld van dingen 'zoals ze zijn', en we deze wereld niet kennen, alleen zintuiglijke indrukken ervan kunnen opdoen middels onze categorieeën van het verstand. 

De informatieverwerkende machine die de geest van de mens is. 

Datgene wat empirische kennis mogelijk maakt, het kennend subject, is transcedentaal. Transcedentale mogelijkheidsvoorwaarden zijn de a priori epistemologische condities die empirische kennis mogelijk maken. 

De radicaal nieuwe gedachte in de 16de eeuw dat de aarde om de zon draait ipv andersom. Kant voltrok een soortgelijke grote wending in de kentheorie toen hij stelde dat kennis niet uit de werkelijkheid of het gekende object komt, maar uit het kennend subject zelf.

Onjuist. Het draait om de rechtvaardiging van objectief geldende kennis. 

Synthetische uitspraken zijn waar op grond van feiten ("Deze roos is rood"), analytische uitspraken zijn waar op grond van de betekenis van de woorden die er in voorkomen ("Deze roos is een bloem"). Alleen synthetische uitspraken voegen iets toe aan de werkelijkheid. 

A priori-uitspraken gaan vooraf aan de waarneming, hebben geen waarneming nodig; a posteriori zijn gebaseerd op ervaring, komen voort uit een waarneming.

De synthetische a priori-uitspraken, oftewel uitspraken die iets toevoegen aan wat we al weten, maar niet aan waarneming of ervaring ontleend zijn. Voorbeeld: de euclidische meetkunde en den newtoniaanse mechanica. 

Onjuist. Aan de mens komt juist vrijheid toe: de mens beschikt over rede en verstand, kan zichzelf wetten opleggen. Ze zijn geen slaven van hun passies en driften, juist omdat ze het vermogen hebben zich te laten leiden door hun rede, of door te handelen volgens een macime van de wil. Als verschijnselen (fenomenen) zijn mensen onderhevig aan natuurwetten, maar an sich zijn ze vrij en verantwoordelijk om zichzelf de morele wet te stellen. 

Omdat Kant het bewustzijn van de mens opvat als primair en niet bemiddeld door taal of sociale processen.